Licht en donker

Met een paar maanden tussen was ik in de Sinai met mijn vriendinnen en nu in Lapland met mijn gezin.

Nooit was licht zo belangrijk.

De vissen bijten omdat ze licht zien als je gaat ijs-vissen. De associatie met lente is -het aas-. Ik ging op zoek naar de ziel van de Sami people. Die als nomaden leefden. In de zomer aan de rivier, zich voorbereidend op een lange winter. Ze leefden in kleine gemeenschappen samen om de winter draaglijker te maken.

Er is nog een kleine groep Sami’s die de taal spreken, en de lokale traditie’s terug leven in willen blazen. Ik speelde op een drum van rendierenhuid.

In oktober leefde ik een week in de woestijn nauw samen met de bedoeïenen. ( dankje Desert Soul en Micky Masset) We mochten hen observeren. Hoe ze samen kookten op vuren. We zagen hun behendigheid in het Sinai gebergte. Het zingen en klappen s’avonds. En ze deelden graag de wijsheid van de planten met ons.

Ik voelde op beide plaatsen hoe mijn ziel gevoed werd, door te mogen -inschuiven- in lokale tradities.

En hoe licht en donker aan elkaar trekken. De zon, de maan, de sterren als -de tijd tussenin- ( dankje Lise Orye)

In de Sinai zochten we de koelte op van het donker, de spelonken, de schaduw.

In Lapland werden de vier uren schemer gekoesterd. De dans van het licht werd snel ingehaald door een lange dans van het donker. De sterren en Jupiter waren nooit zolang onze gezel. Het deed ons mijmeren. Dromen. Maar het was ook een -magnifier- van emoties. Daar was geen ontkomen aan. Als je zoekt naar de ziel, de verstilling, en je durft de verstrengeling te zien van het licht en het donker. Dan kom je bij jezelf uit. We zijn er slechts een spiegeling van.