Van ploetermoeder naar vrouw meer in balans

Middenin mijn zelfgemaakte ratrace besef ik dat het zo niet verder kan. Ik investeer in persoonlijke ontwikkeling en ervaar een ongekend gevoel van vrijheid en effect op mijn relaties. Dit is mijn verhaal.

Ploetermoeder? Ik ben er zelf één!

17 november 2009. Ik zit in de wachtkamer van de dokter en lees ‘Ploetermoeders’, een artikel over de moeilijke combinatie tussen werk, gezin en relatie. Ik denk aan wat ik moest doen om daar op tijd te zijn en besef plots dat ik er zelf één ben.

Op dat moment heb ik er al een carrière opzitten als consultant, HR manager en adviseur communicatie op een kabinet. Ik ben gemeenteraadslid, getrouwd en mama. Ik hou alle ballen in de lucht, maar geniet niet meer. Ik zit vast in mijn zelfgemaakte ratrace.

Het artikel is de druppel. Met een ‘Send to all’ geef ik mijn ontslag en kondig ik aan dat ik een boek schrijf. In de eerste versie leg ik de schuld voor het ploeteren bij de maatschappij, de werkgevers, mijn man, de feministen, … Gelukkig heb ik dat niet uitgebracht : )

Persoonlijke ontwikkeling en groei

Mijn persoonlijke groei brengt beweging in al mijn relaties, al gaat dat niet altijd vanzelf. Met vallen en opstaan groei ik en word ik terug hoofdrolspeler in mijn eigen leven.  Ons leven kan niet altijd in balans zijn. Er is altijd beweging, altijd verandering. Zo is het leven. Maar als de (zelf)liefde “in balans is”, dan heb je de kracht om hiermee om te gaan.

Op professioneel vlak richt ik een coachingpraktijk op en volg ik opleidingen tot o.m. gecertificeerd coach, NLP Master, Insights Discovery®, Enneagram Practitioner en Systemisch werk (Bert Hellinger).

Mijn leven nu: vanuit mijn vrouwelijkheid de wereld in

Er is niets fundamenteel veranderd in mijn leven. Ik werd niet geconfronteerd met een zware ziekte, overlijden, scheiding of andere zaken die een mens dwingen om te veranderen. Er was alleen die persoonlijke ontwikkeling, waardoor ik anders in het leven sta.

Via mijn boek en als mentor wil ik vrouwen woorden geven om te kunnen omgaan met hun eigen strijd en hun relaties. Terug in contact komen met onze vrouwelijkheid geeft ons de vrijheid waar wij naar verlangen. Het is een “thuis”-gevoel. We worden dan katalysator voor onze omgeving, een rol die ons op het lijf geschreven is.

Geïnspireerd?

Met mijn boek wil ik je alvast op weg zetten naar contact met je verloren vrouwelijkheid. Wil je graag begeleid worden op je zoektocht? Schakel me in als mentor. Je bijdrage hiervoor gaat voor een deel naar een solidariteitsfonds waarmee we het vrouwelijke in de maatschappij zichtbaarder willen maken.